knor

betekenis & definitie

I. m. knorren (1 klanknabootsend geluid; 2 berisping, uitbrander inz. in het mv.; 3 stud. niet-corpslid):

1. het varken gaf een knor; 2. knorren krijgen;
3. een geestige jonge knor;

II. m. knorren (kraakbeen; knobbel).