kiet

betekenis & definitie

I. v. -en (Z.-N. kuit); verg. kijt;

II. bn., bw. (Fr. quitte): kiet zijn,

a) niets meer schuldig zijn of te vorderen hebben; b) gezegd, wanneer men iem. iets heeft „betaald gezet”; ik speel juist kiet, zonder winst of verlies.