1. m. en v. -n; iem., die door de R.-K. kerk is heilig verklaard, d.i. die na zijn of haar dood openlijk b.v. in kerken vereerd, niet aanbeden, mag worden. Voor heiligverklaring is eerst nodig de zaligverklaring of beatificatie; daarna volgt pas de heiligverklaring of canonisatie; hij is geen heilige, heeft ook zijn menselijke zwakheden;
2. Bijbel: het heilige der heiligen, het gedeelte v. d. tempel van Jeruzalem, waar de arke stond; het was door een voorhang afgescheiden en mocht alleen door den Hogepriester betreden worden op de Grote Verzoendag.
