o. (1 toestand, dat het gewicht aan beide zijden ener balans gelijk is; gelijkheid van gewicht; bij uitbr. stabiele toestand v. e. lichaam, doordat verschillende daarop inwerkende krachten elkaar opheffen; 2 fig. toestand van rust, doordat van verschillende krachten geen de andere te zeer overtreft):
1. stabiel evenwicht, labiel evenwicht, indifferent evenwicht; iets in evenwicht houden; het evenwicht herstellen; in evenwicht brengen; het evenwicht verliezen; in evenwicht zijn;
2. in de staatkunde is volstrekt evenwicht onbestaanbaar.
