m. belijders (1 iemand, die belijdt inz. in bet. 1; aanhanger v. e. godsdienst; 2 R.-K. mannelijke heilige, die geen martelaar is):
1. de belijders van de Islam;
2. Eduard de belijder, Eng. koning, 1041-’66: zijn leven was een belijdenis v. h. Evangelie; z. confessor.
