bekwam, h. (1), i. (2, 3) bekomen (1 krijgen; 2 zulke gevolgen hebben voor iem. als de bepaling aanduidt; 3 zich herstellen [van allerlei onaangename ervaringen]):
1. verlof bekomen; die boeken zijn te bekomen bij X., te kopen;
2. moge het u goed bekomen; dat zal je slecht bekomen;
3. van de vermoeienis bekomen; bekomen van de schrik; laat mij even bekomen; nog: dit eten bekomt mij niet, kan ik niet goed verteren.
