Stefan Wolpe (Berlijn 1905-New York 1972) was een Duits Amerikaanse componist . De muziek van de door de Nazi's als 'entartete' kunstenaar verguisde Stefan Wolpe werd pas in de jaren '80 van de vorige eeuw opnieuw ontdekt en aan een groter publiek bekend gemaakt.
Wolpe had als balling in Amerika, onopgemerkt door de Europese avant-garde, na 1945 een originele eigen stijl ontwikkeld. Onafhankelijk van Europese stromingen creëerde hij een idioom dat gekenmerkt werd door stilistische vrijheid en een quasi-seriële behandeling van het materiaal. Wolpe's artistieke ontwikkeling is geworteld in het Berlijn van het interbellum. De weetgierige kunstenaar nam een breed spectrum aan indrukken in zich op: hij verdiepte zich in de nieuwe muziekesthetiek van Bu soni, het werk van Schönberg, de Amerikaanse jazz, het dadaïsme en de agit-prop-muziek van Weill en Eisler.
Als jood en actieve communist moest Wolpe in 1934 Duitsland ontvluchten. Na enkele jaren in Israël emigreerde hij in 1939 naar de Verenigde Staten. Vooral op het gebied van de kamermuziek heeft Wolpe vooruitstrevende werken geschapen, zoals Battle Piece voor piano (1943-47), Enactments voor drie piano's (1950-53), From Here to My Father voor viool, twee klarinetten en piano (1969) en Piece for Trumpet and Seven lnstruments (1971): stukken die zijn gebaseerd op de voortdurende transformatie van chromatische kiemcellen en die zekere raakvlakken met de jazz vertonen. Met dergelijke werken gaf hij belangrijke impulsen aan componisten als Morton Feldman, John Cage en diverse Amerikaanse jazzmusici. Gedurende zijn hele leven leed Wolpe onder zijn ballingschap waardoor hijin een artistiek isolement verkeerde.
Oeuvre
3 kameropera's; balleten theatermuziek; diverse cantates en (politieke) liederen; 29 kamermuziekwerken; werken voor piano solo.
