Hexatoniek (Gr. hexa, zes) is een toonstelsel gebaseerd op een toonladder van zes tonen in plaats van de gebruikelijke zeven. Deze toonladder kan op twee manieren totstandkomen: 1) door één toon weg te laten, of 2) door alleen hele tonen te gebruiken; vandaar de naam 'heletoonstoonladder'.
Omdat alle toonsafstanden hierbij gelijk zijn, heeft hexatonische muziek een zwevend karakter, en is het vaak onmogelijk om de grondtoon vast te stellen. Voor Debussy was dit effect precies wat hij zocht. Hij paste het dan ook veelvuldig toe in zijn werk.
