De czárdás (Hong. czárdá, herberg) is een Hongaarse volksdans die wellicht in herbergen werd gedanst. De czárdás dateert uit de 19e eeuw, heeft geen vaste dansvorm en staat in een tweedelige maatsoort. De dans is nauw verwant met de oudere vèrbunkos, een Hongaarse verbastering van het Duitse woord Werbung: het 'werven' of rekruteren van Hongaarse soldaten voor het Oostenrijkse leger.
Evenals de verbunkos bestaat de czárdás uit een melancholiek langzaam deel (lassu) en een snel, opzwepend tweede deel (friss) waarin sinds de 19e eeuw door zigeunermusici een enorme vitaliteit werd gegenereerd met syncopen, gepuncteerde ritmes en een duizelingwekkend virtuoos vertoon. Vele componisten werden geïnspireerd door de czárdás, zoals Liszt (Hongaarse Rhapsodieën, en Czárdás macabre), Schubert (Divertissement à la Hongroise voor quatre mains, D 818) en Rave] (Tzigane voor orkest en vioolsolo).
