Anton Stepanovitsj Arenski (Novgorod 1861-Terioki 1906) was een Russisch pianist en componist van een oeuvre dat sterk door Tsjaikovski is beïnvloed.
Arenski studeerde compositie bij Rimski-Korsakov aan het Petersburgse conservatorium, en werd onmiddellijk na zijn eindexamen benoemd tot leraar harmonie en contrapunt aan het conservatorium van Moskou. Daar had hij onder zijn leerlingen o.a. Rachmaninov en Skrjabin, en raakte hij bevriend met Tsjaikovski, die een belangrijk stempel op zijn werk drukte. Arenski stond open voor invloeden, té open vond Rimski-Korsakov. 'Hij zal wel gauw vergeten zijn,' voorspelde hij. Rimski-Korsakov kreeg maar een beetje gelijk: de meeste stukken van Arenski worden inderdaad niet meer gespeeld. Maar zijn Eerste pianotrio (1894) en zijn Strijkkwartet voor twee celli, viool en altviool (1888) hebben een come-back gemaakt. Wie eenmaal 'verliefd' geworden is op deze stukken, die heeft het goed te pakken. Opmerkelijk is Arenski's voorliefde voor ongebruikelijke maatsoorten, zoals de 5/4 maat in de finale van zijn Pianoconcert (1882), en zijn Essais sur les rythmes oubliés voor piano. Arenski bezweek, na een levenslange verslaving aan drank en gokken, uiteindelijk op 45-jarige leeftijd aan tuberculose.
Oeuvre
3 opera's; 1 ballet; 12 orkestwerken, waaronder 2 symfonieën, 1 pianoconcert, 1 vioolconcert; 9 kamermuziekwerken, o.a. 2 pianotrio's, 2 strijkkwartetten; 26 pianowerken; 82 liederen.
