(M. Terentius), een der geleerdste Romeinen (116—26), eerst op de zijde van Pompejus, later, na den slag bij Pharsalus (48) op de zijde van Caesar, bij wien hij bibliothecaris werd.
Zijn werken, in proza en poëzie, bewegen zich op ’t gebied van geschied- en oudheidkunde, taalkunde, wijsbegeerte en landhuishoudkunde. Er bestaan nog slechts enkele van zijn + 600 boekdeelen.
