(M. Tullius), 106—43, geb. te Arpinum in Latium, studeerde eerst te Rome, was 79—77 te Athene en werd, teruggekeerd, Romes grootste redenaar.
Hij bekleedde er alle ambten in het door de wet gevorderde jaar, was in 63 consul en ontdekte en verijdelde als zoodanig de samenzwering van Catilina. Van zijn redevoeringen zijn vooral bekend die, welke hij in 70 hield in het proces tegen C. Verres, verder die tegen Catilina en de z.g. 14 Philippische redevoeringen, die hij hield in 44 na Caesars dood tegen Antonius, als leider der republikeinsche partij. Kort daarop door het 2e Driemanschap (z. Antonius) vogelvrij verklaard, werd hij in 43 vermoord. Behalve redevoeringen bestaan nog v. hem redekundige en philosophische geschriften en zijn uitgebreide correspondentie.
