sjamanisme

betekenis & definitie

Sjamanisme is een intercultureel fenomeen dat zowat overal ter wereld met dezelfde structuren werkt, zij het met specifieke culturele kenmerken.
Sjamanen werken soms met klankschalen maar zullen voor het zogenaamde ‘woeste’ werk kiezen van de lijsttrommel. Via ritme en tromgeroffel communiceert de sjamaan, in trance, met de geesten. De muziek van de sjamaan kan gezien worden als een uitdrukking van spiritualiteit, de sjamaan zelf als de ‘veranderaar’ der dingen. Het getrommel, in een hartslagachtig ritme, werkt onheilafwerend. Een traag, een matig snel en een snel ritme verwijzen naar het lichaam, de ziel en de geest die via helende klankmeditaties worden bewerkt. Hoofdzaak bij het trommelen is het delen, het samen de klank beleven, samen verklanken of in klank komen. De trommel vertolkt de hartslag van de mensheid. Belangrijk is de beleving van het stiltepunt om zo met de natuur van alle dingen in contact te komen. Niet iedereen die de trom beroert is sjamaan!
Ook in dit wereldje zijn er charlatans en ‘zelfbenoemde’ meesters.
Het woord ‘Sjamaan’ is afkomstig uit de taal van de Toengoezen uit Oost-Siberië of Mantsoerije en zou verwijzen naar ‘Sramana’, asceet in het Sanskriet. ‘Saman’ zou verwijzen naar ‘Sa’ of weten. Er zijn ook bronnen die ‘Sjamaan’ verwijzen naar de taal van de Evenken binnen de religie in Siberië en Mongolië. Sjamanen (m., vr.) gaan uit van een gelaagde kosmologie. Ze houden kwade geesten op afstand of hebben contact met de doden. De vermogens van de sjamaan kunnen vanaf de geboorte al in een kind aanwezig zijn, de nadruk ligt op overerving. Een zware ziekte maakt vaak op gewelddadige wijze de bedoeling van de geesten duidelijk. Wie de opdracht aanvaardt wacht een lange opleiding waarin trance andere werkelijkheidsniveaus laat betreden. Sjamanisme komt, als oudste vorm van geneeskunde en religie, over de hele wereld voor. Deze natuurreligie overleefde alle vervolgingen.