cimbalen

betekenis & definitie

In de hoofdstad Constantinopel (nu Istanbul) leefden ooit de Turks-Ottomaanse sultans met hun elitetroepen, de Janitsaren. Avedis Zilgan, die deel uitmaakte van dit keurkorps, zou in 1623 de uitvinder van de cimbalen zijn. Oorspronkelijk gebruikt als oorverdovend afschrikkingswapen. Maar er bestaan oudheidkundige vondsten die bewijzen dat Assyriërs (800 voor Chr.), Chinezen Egyptenaren en Grieken (500 voor Chr.) reeds cimbalen kenden.
Voor de aanmaak wordt gewerkt met vloeibaar brons, dat uit een geheim gehouden legering bestaat, deze wordt in kleine porties gekoeld in water en olie. De bronsbroodjes worden opnieuw verhit eer ze verschillende keren door een wals geplet worden. Uit de verkregen bronzen plaat wordt een ruw bekken gesneden waarin een cup of bel geslagen wordt. Ingrijpend temperen bezorgt de vereiste flexibiliteit nodig voor het hameren. Elk bekken krijgt zo’n 1000 hamerinslagen. Op een draaischijf wordt elke cimbaal geschoren met een beitel, zo ontstaan toongroeven. Cimbalen behoren samen met castagnetten en tingsha’s tot de concussiefamilie waarbij de klank wordt geproduceerd door het tegen elkaar slaan van gelijke voorwerpen.

• Kies de juiste cimbaal voor de juiste situatie. Neem evenveel tijd als voor je klankschalen om vertrouwd te raken met je cimbalen.

• Hanteer de juiste stokken, zware stokken op zware cimbalen. Het is best je cimbalen schuin, naar je toe wijzend, op te hangen. Vlak op de rand slaan laat de klank onmiddellijk uitsterven en is bovendien schadelijk voor je cimbalen, stokken en polsgewrichten.

• Gebruik geen metalen slagstokken.

• In een normale omgang worden handcimbalen met de holle zijde tegen elkaar geslagen, rand tegen rand en liefst in een horizontale schuifbeweging.

• Luchtweerstand verhindert vertikaal tegen elkaar slaan.