Koepelkerk

betekenis & definitie

veelhoekig of cirkelvormig gebouwde kerk, bestaande uit een middenbouw of koepel op zuilen of pilaren, die gesteund werd door een lageren omgang; het altaar stond gewoonlijk midden onder den koepel. Deze bouwwijze is ontstaan uit den profanen Romeinschen rondbouw (rotonde), die veelal werd gebruikt voor grafmonumenten. Omdat deze stijl voor de kerken ondoelmatig was (geen priesterkoor) werd hij soms met den basiliekstijl verbonden. Zie ook Heilig Grafkerk.