of spel van sinne heetten in de middeleeuwen dramatische spelen, die op een zin, een spreuk, een regel, een woord of spreekwoord gemaakt werden; spelen met allegorische personages, die zulk een zin of spreuk moesten veraanschouwelijken. Bij prijskampen, landjuweelen, werd de zin opgelegd.
Vandaar worden alle allegorische spelen met didactische strekking spelen van sinne genoemd; maar ook later, nog in de 17e eeuw, werden ook niet-allegorische, romantische spelen nog meermaals geschreven op een regel of een zin. De allegorische grappige personages, de clowns, werden in het bijzonder zinnekens geheeten, ook dikwijls de grappige duivelen. V.
Mierlo.