Deze geven in het algemeen van het land slechts de kust aan, met markante punten, bergtoppen en dergelijke ter oriënteering. De hoofdzaak zijn de dieptecijfers, al dan niet in dieptelijnen (isobathen) verwerkt.
Verder wordt in ondiepe zeeën dikwijls de bodemgesteldheid: zand, slik, enz. aangegeven, ten einde ook op deze wijze uit de looding gegevens voor de plaatsbepaling te verkrijgen. Dan gegevens over stroomingen, getijden, enz.
Eigenlijk is de z. dus niet in de eerste plaats een kaart, maar een verzameling scheepvaartgegevens. De schaal wisselt naar het gebruik.
Als projectie dienen de verschillende conforme projecties, in de eerste plaats de Mercatorprojectie (➝ Mercator, 1°), soms ook de ➝ middelbreedtekaart. In latere jaren met het oog op koersen volgens groote cirkels (den kortsten weg), ook ➝ gnomonische projecties: aangezien dan een grootcirkel door een rechte lijn wordt voorgesteld.
De oudste zeekaarten dateeren uit de Oudheid, eenvoudige kustschetsen, met ondiepten e.d. Dan komen de zgn. ➝ kompaskaarten.De vervaardiging van z. is veelal in handen van een aparten, onder Marine ressorteerenden dienst. Jong.