Behalve de Benedictijner Congregatie van dezen naam (→ Willem van Monte Vergine), bestond er ook een eremieten-orde te Malaval bij Siena, gesticht door Willem van Malaval, in de tweede helft der 12e e., of door zijn discipel Albertus. Over Willem heerscht veel onzekerheid, daar hij herhaaldelijk met naamgenooten werd verward; zijn leven door Albertus ging verloren.
De Orde telde in de 13e eeuw drie provincies, wier huizen deels den Benedictijner, deels den Augustijner regel volgden. Een vereeniging met de → Eremieten van St.
Augustinus was slechts van tijdelijken aard. In de Nederlanden vond men W. o.a. bij Brugge, Kamerijk, Ieperen, Huijbergen, Den Bosch (Bazeldonk).
In den loop der 15e eeuw gingen de Ital. en Duitsche kloosters voor de Orde verloren, de 17e eeuw bracht verslapping voor de overgeblevene. Die in de Oostenr.
Nederlanden werden door Joseph II opgeheven, Huijbergen hield stand tot 1847.Lit.: Heimbucher, Die Orden und Congreg. der Kath. Kirche (I31932, 539); Geschiedenis van het W. klooster te Huybergen (1906). Lindeman.