(ook wijbeeld, exvoto). W. waren oorspronkelijk offergaven aan de goden in oude tempels.
In de Klassieke Oudheid heetten deze geschenken bij de Grieken „anathema” en „agalma”, bij de Romeinen „donum votivum”. Als zoodanig offerde men wapenrustingen, kransen, allerlei op den vijand behaalde buit, zelfs menschen en dieren.
Uit dankbaarheid schonk men den tempel gaarne nagemaakte genezen ledematen. Gekerstend komt dit gebruik voor in de Kerk, waar men vooral op bedevaartplaatsen allerlei in edel metaal of was uitgevoerde voorwerpen, kostbare juweelen, scheepjes, degens, vanen, enz. achterlaat en daarmede kerken, altaren of beelden versiert als bewijs van erkentelijkheid.Lit.: Reisch, Griechische Weihegeschenke (1889); Rouse, Votive Offerings (1902); R. Andree, Votive etc. in Süddeutschland (1904).