1° Henry, Eng. Jezuïet. * 1558, ♱ 1595. Vriend van den Zal. Edmund ➝ Campion en Robert ➝ Parsons; gevangen genomen in 1593, stierf hij den marteldood te York.
2° Horace, Eng. schrijver. * 24 Sept. 1717 te Londen, ♱ 2 Maart 1797 aldaar. Na studies te Eton en Cambridge ging hij in de politiek, werd parlementslid en minister. Zijn sentimenteele liefde voor eer. Gotiek, die hij niet begreep, bereikte het toppunt in de verbouwing van zijn buitengoed in Twickenham tot een Gotisch kasteel. Als schrijver bekend om zijn Brieven (bijna 3 000), die in hun gemaaktheid het tijdskarakter zuiver weergeven. In zijn Castle of Otranto (1764) is hij een voorlooper van den griezelroman.
Uitg.: Works (5 dln. d. Mary Bray, 1798); Letters (d. mrs. Paget Toynbee, 16 dln. 1903-’05). Lit.: Dorothy Stuart, H. W. (1927).
3° Hugh Seymour, Eng. romanschrijver * 13 Maart 1884 te Auckland (Nieuw-Zeeland). Kwam later in Engeland (zijn vader was Anglic. bisschop van Edinburgh); studeerde aan de Ling’s School te Canterbury en te Cambridge. Zijn werk omvat psychologische romans uit het hedendaagsche leven, onder den invloed van Russische auteurs, historische verbeeldingen en fantastische groteske verhalen; zijn stijl is zeer verzorgd, maar wat gelijkmatig.
Voorn. werken: The Wooden Horse (1909); Fortitude (1913); The Dark Forest (1916); The Green Mirror (1918); Portrait of a Man with red Hair (1925); Wintersmoon (1928); Hans Frost (1929); Rogue Herries (1930); Judith Paris (1931); The Fortress (1932); Vanessa (1933). Studie over Anthony Trollope (1928).
4° Robert, graaf van Oxford, Engelsch staatsman. * 26 Augustus 1676 te Houghton (Norfolk), ♱ 18 Maart 1745 te Londen. Sedert 1701 in het Parlement als lid der Whig-partij; sedert 1721 als kanselier van de schatkist; leider der regeering tot 1742. Hij werd de eerste prime-minister in modernen zin, in het bezit van het volle vertrouwen der twee eerste George’s; het Parlement wist hij te beheerschen door zijn goed gehumeurde bekwaamheid en zijn merkwaardig stelsel van omkooping. Met alle kracht handhaafde hij den Europ. vrede in vereeniging met kardinaal ➝ Fleury, den leider der Fransche regeering; en wist den grootschen opbloei te bewerken van Engelands zeehandel, kolonisatie en nijverheid. De deelneming van Engeland aan den Oostenrijkschen Successie-oorlog noopte hem tot aftreden. Zijn „Letters” zijn nieuw uitgegeven door Paget Toynbee in 1920; zijn Memoirs door Cox (3 dln. 1798).
Lit.: Michaël, Das Zeitalter W.’s (1920); Vaucher, R. W. et la politique de Fleury (1924); Stirling Taylor, Robert W. and his age (1931).