Heilige, paus (189-199). V. is vooral bekend gebleven door zijn scherp optreden in den Paaschstrijd. Paschen werd niet overal op denzelfden dag gevierd. V. wilde eenheid en schreef voor, dat in alle provincies synoden moesten worden gehouden om de kwestie te bespreken en daarna verslag uit te brengen.
Overal wenschte men Paschen op Zondag te vieren, alleen de synode van Klein-Azië onder leiding van Polycrates van Ephese verklaarde vast te houden aan de daar traditioneele practijk (beroep op Sint Jan) en Paschen steeds te willen vieren op den 14en Nisan. V. sprak nu de excommunicatie uit over de kerken van Klein-Azië. St. Irenaeus vermaande den paus zeer ernstig om toch wegens een kwestie van practijk niet een groot deel der Christenheid uit te stooten.
Daar Eusebius hem prijst als vredestichter, heeft Irenaeus waarschijnlijk succes gehad. Men moge het optreden van V. in dezen te scherp vinden, het was van groote beteekenis in de geschiedenis van het primaat. V. is zich blijkbaar volkomen bewust van zijn rechtsmacht over de geheele Kerk en die macht wordt ook erkend, want Irenaeus heeft niet beweerd, dat V. zijn bevoegdheid te buiten ging, doch den paus alleen vermaand er niet op die wijze gebruik van te maken. Lit.: Seppelt, Der Aufstieg des Papsttums (1931); Handboeken van kerkgeschiedenis en apologie.Franses.