Koning van Sardinië, sinds 1861 van Italië (1849-’78), de held van de Ital. eenheid. * 14 Maart 1820 te Turijn, † 9 Jan. 1878 te Rome. Hij volgde zijn vader Karel Albert op na de nederlaag van Novara en nam aanstonds, met zijn minister ➝ Cavour, de leiding van de liberale en nationale eenheidsbeweging in het schiereiland. Hiervoor vond hij steun bij Napoleon III, met wiens hulp hij van 1859 tot ’66 geheel Italië behalve Rome kon bemachtigen. In 1870 nam hij den Fransch-Duitschen oorlog te baat om ook de Romeinsche kwestie in zijn voordeel op te lossen.
V. werd hierom in den ban geslagen, maar verzoende zich op zijn sterfbed met de Kerk. Voor het zgn. Victor Emmanuel-monument, te Rome opgericht, ter herinnering aan de eenheid van Italië. Lit.: G. Lumbroso, V.
E. II (1933); Bersezio, Il regno di V. E.
II (8 dln. 188-’95); Forester, V.
E. II (1927).V. Houtte.