(geol.). Een theorie ter verklaring van de → gebergtevorming, opgesteld door den Ned. geoloog dr. R. W. v.
Bemmelen. Het is een variatie der oscillatietheorie van Haarmann. Zij verklaart de gebergtevorming dus als afglijding van laagpaketten van verheffingen der aardkorst, die door inwendige kracht te voorschijn geroepen zijn, en verwerpt tangentieelen druk in de aardkorst. Principieel nieuw is de verklaring der verheffingen uit differentiatie-verschijnselen in de vloeibare onderlaag der aardkorst.
De theorie wordt veel bestreden.Lit.: R. W. v. Bemmelen, De u. (in: Natuurkundig Tijdschr. v. Ned. Indië, dl. 92 1932, 85 vlg.). Jong.