(familienaam: Antonius Crispinus Florentini of Florentöni), Capucijn; zeer bekend door zijn sociale hervormingen en het stichten van kloosters en liefdadige instellingen, vriend van arbeiders, armen en zieken, één der grootste philanthropen van Zwitserland. * 23 Mei 1808 te Münster (kanton Graubünden), ✝ 15 Febr. 1865 te Heiden (Appenzell). Uit een oud adellijk geslacht. Tegenover de anti-Christelijke instellingen van onderwijs en liefdadigheid in Zwitserland stelde hij andere op principieel Christelijken grondslag. In 1844 stichtte hij te Menzingen (kanton Zug) de congregatie van de Zusters van het H.
Kruis voor het onderwijs, en in 1852 een congr. van Zusters van het H. Kruis te Ingenbohl voor de verpleging van zieken en ouden van dagen; verder nog een weeshuis en een college voor middelbaar onderwijs Mariahilf te Schwyz. Hij richtte vsch. industrieele ondernemingen op, uitsluitend voor liefdadige doeleinden; wegens groote moeilijkheden gingen deze echter ten gronde. Hij stichtte nog een Kath. leesvereeniging, een Piusvereeniging voor de binnenlandsche missie in Zwitserland.
Hij was bekend als kanselredenaar, als paedagoog en als schrijver van verschillende werken. Sinds 1860 was hij vicaris-generaal van zijn oom N. Florentini, bisschop van Chur.Lit.: Lex. f. Theol. u. Kirche (IV); M. Heimbucher, Die Orden u. Kongr. (I 1933, 759); Marinus a Floriano, De viris illustribus Ord. Min. (1914, 241). p. Placidus.