(natuurk.) of reflectie.
1° T. van het geluid. Evenals iedere golfbeweging kan ook het geluid door een oppervlak worden teruggekaatst. Hierop berust de echo. De t. van het geluid volgt dezelfde wetten als die van het licht. Zie ook Fluistergewelf.
2° T. van stralen. Als een straling het grensvlak tusschen twee stoffen met verschillende optische eigenschappen treft, wordt een deel der straling in de stof, waarin ze zich voortplantte, teruggeworpen, teruggekaatst, de rest plant zich in de andere stof voort (→ Breking). In sommige gevallen (bijv. bij het oppervlak van een in rust zijnde vloeistof, een gepolijst metaaloppervlak) bestaat er een eenvoudig verband tusschen de richting van de invallende en de teruggekaatste straal, nl. beide maken een gelijken hoek met de normaal (loodlijn) op het grensvlak; men spreekt dan van regelmatige t. en noemt dgl. gladde grensvlakken → spiegels. In de overige gevallen wordt de straling naar alle richtingen teruggekaatst en spreekt men van diffuse t., die bij optisch ruwe oppervlakken optreedt. Door deze diffuse t. is het mogelijk het oppervlak van een niet lichtgevend, verlicht lichaam waar te nemen. Bij de regelmatige t. is het oppervlak van het reflecteerende lichaam onzichtbaar: men neemt slechts een beeld waar van het lichaam, waarvan de stralen afkomstig waren. Rekveld.
3° Voor t. van radiogolven, zie → Directe golf; Electromagnetisme; Heaviside.