(Gr. surigx = buis; muelos = merg) is een ziekte, waarbij, door verweeking van glieuze en ontaarde deelen van het centraal kanaal, buisvormige holten in het ruggemerg ontstaan. S. is een zeer langzaam voortschrijdende ziekte, waarbij medullaire en bulbaire verschijnselen optreden. De s. werd anatomisch reeds in 1564 door Etienne beschreven, Ollivier gaf den naam s. eraan in 1824, doch de samenhang tusschen anatomische en klinische afwijking werd eerst in 1882 door Kahler en Schultze vastgesteld.
Als oorzaak der s. worden traumata, vooral bij de geboorte, of infectieziekte aangemerkt. Naast trophische storingen (main succulante, ziekte van Morvan, spieratrophieën, scoliose), komen verlammingen, motorische en sensibele, naast spasmen der beenen en blaasstoringen voor. Vooral de gedissocieerde gevoelsstoringen, d.w.z. gestoorde pijn- en temperatuurwaarneming, bij nagenoeg behouden tastzin, zijn een karakteristiek kenmerk. Afhankelijk van het niveau van letsel en het centraal kanaal en de uitbreiding der gliotische verweeking zullen de verschijnselen een ander beeld vertoonen. De prognose is op den duur ongunstig, de therapie weinig succesvol.