(< Lat. sublimis = verheven) wordt door de psycho-analyse het gebeuren genoemd, waarbij de sexueele energie (libido) zich niet richt naar haar „natuurlijk” voorwerp (geliefde persoon, eigen ik e.d.), maar een „verhevener” voorwerp nastreeft. De oorspronkelijke drift vindt dan bevrediging niet meer in een sexueele daad maar in een verrichting, die van zedelijk of sociaal standpunt hooger gewaardeerd wordt. Wetenschap, kunst, godsdienst zijn, volgens deze wel wat al te simplistische opvatting, gesublimeerde sexualiteit. Het diepere onderscheid tusschen de menschelijke strevingen wordt zoo geheel uit het oog verloren.
Chorus.