(Lat. stilus = schrijfstift, stijl) of stijlleer (philol.) heeft ten doel de grondbeginselen op te sporen, waarnaar de stilisten in het algemeen te werk gaan.
Daaruit leidt zij regels af voor het juiste taalgebruik, voor goeden zins- en opstelbouw.
Lit.: O. Walzel, Gehalt und Gestalt im Kunstwerk des Dichters (1923); Ch. Bally, Traité de stilistique française (2 deelen 21919-’21); E. Engel, Deutsche Stilkunst (311931); G. S. Overdiep, De stil. methode in de Nederlandsche taal- en letterkunde (1929); W.
Kramer, Inleiding tot de stilistiek (1935). v.d. Eerenbeemt.