(Deensch öresunt), voornaamste verbinding van Oostzee met Kattegat (VIII 688 ✝ 2-3), 100 km lang en tusschen Helsingör en Helsingborg 4 km breed. In de omgeving van Amager en Saltholm liggen de gevaarlijkste punten van het vaarwater.
De W. zijde is beter tot ontwikkeling gekomen dan de O. zijde, o.a. door de heerschende W. winden, fr. Stanislaus.De belangen, die de Nederlanders bij de Sont hadden voor hun handel op de Oostzee dagteekenen reeds uit de M.E. Gedurende de 15e e. breidde hij zich in strijd met de Hanze steeds meer uit tot de „Moeder commercie”, die gedurende de 16e en 17e e. van de grootste beteekenis voor de welvaart, in het bijzonder van Amsterdam, worden zou. Het was een vrachtvaart tusschen Oost en West, gelijk het toen werd genoemd, d.w.z. tusschen N. Europa en de Middellandsche Zee. De belangrijke voortbrengselen der Oostzeelanden, graan, hout en visch werden gehaald, zout, textielwaren, wijn, specerijen gebracht. Vooral het zout werd grootendeels geleverd door de Hollanders, die het ruwe zout van Brouage en Rochelle, van Santa Maria en San Lucar naar de zoutziederijen in de Nederlanden voerden en na de bewerking verder exporteerden.
De retourvrachten met graan maakten Amsterdam in de tweede helft der 16e eeuw tot het centrum van den Europ. graanhandel. J. D. M. Cornelissen.
Lit.: G. W. Kernkamp, De Nederlanders op de Oostzee, 1497-1660 (in: Vragen d. Tijds, 1909).