is de film, die zich van de normaalfilm onderscheidt door een geringere breedte van het filmband. Er zijn smalfilms van 17l/2, , 16, 9 en 6l/2 mm, terwijl de zgn. normaalfilm 32 mm breed is.
De bioscoopfilms zijn alle vervaardigd op normaalfilm. Van sommige werd ook een smalfilmcopie gemaakt, welke zich bij uitstek leent voor vertooning in kleinere ruimten, ten eerste wegens de onbrandbaarheid van de smalle celluloidstrook, ten tweede wegens de goedkoopte en de verplaatsbaarheid van het projectietoestel.
De s. van 16 mm geniet veruit de voorkeur en werd door internat, afspraken als courant geaccepteerd. Slechts in Frankrijk en Engeland maakt men bovendien nog een noemenswaard gebruik van de 171/2 mm-smalfilm.
De maten 9 en 61/2 mm vinden nog wel toepassing in de huiselijke filmerij. De vaklieden staan afwijzend tegenover deze maten, daar zij te kleine beeldjes vertoonen om een rustige en veilige montage te kunnen garandeeren.In de laatste jaren is het gebruik van de s. (16 mm) zeer sterk toegenomen, niet alleen bij de amateurs, doch ook bij vaklieden, vooral individueel en onafhankelijk werkende filmers. In de kringen van filmhandel en -industrie tracht men de rechten voor s. zooveel mogelijk te verbinden aan de rechten voor normaalfilm om te voorkomen, dat beide maten van een en dezelfde film elkaar beconcurreeren.
v. Domburg.