1° (dierk.). S. treft men in den lichaamsbouw bij verschillende dieren aan en bestaat hierin, dat het lichaam uit een aantal achter elkaar gelegen afdeelingen, segmenten, is opgebouwd.
In- en uitwendige segmenteering komt voor bij de ringwormen, waar de verschillende segmenten door tusschenschotten (septen) van elkander worden gescheiden; bij de geleedpootigen heeft men alleen uitwendige segmentatie. Zijn de op elkander volgende segmenten nagenoeg aan elkander gelijk, dan spreekt men van homometamere, bij verscheidenheid in bouw van heterometamere segmenteering.
Gedeeltelijke s. komt ook bij de gewervelde dieren voor, nl. in den wervelzuil. L.
Willem.2° In de geol. verstaat men onder s. verdeeling van een plooibundel in culminaties en depressies door golvingen in de richting der plooiassen. Segmenteering, → Segmentatie.