Een tak van watersport, bestaande uit het met behulp van roeiriemen voortbewegen van een boot. Het roeien wordt beoefend als sport, tot ontspanning of als wedstrijdroeien.
De booten worden onderscheiden in zgn. gladde, waarbij om den weerstand en het gewicht zoo gering mogelijk te maken, de deelen, die den romp vormen, onmiddellijk aan elkaar aansluiten, verbonden door een binnenkiel, en zgn. overnaadsche, waarbij door de elkaar gedeeltelijk bedekkende planken naden worden gevormd en een buitenkiel aanwezig is. Als wedstrijdbooten komen vooral de eerste in aanmerking.
De riemen hebben hun steunpunt op het boord (inrigged) of met behulp van een constructie buiten boord (outrigged); de zitplaats der roeiers is vast, of, zooals in alle wedstrijdbooten, op rails rollend (sliding); het aantal roeiers bedraagt tegenwoordig één, twee, vier of acht. De roeier alléén bedient twee riemen (sciff of scull), twee roeiers kunnen ieder een of twee riemen hebben.
De eventueel aan de bemanning toegevoegde stuurman heeft een belangrijke functie bij de leiding en het aanvuren der ploeg. De „slag”, de eerste roeier voor den stuurman, geeft het tempo aan.Het wedstrijdroeien was reeds in de Oudheid bekend, maar dank zij Engeland heeft het in de vorige eeuw in Europa en Amerika zoo groote populariteit verworven. Sinds ca. 1900 beoefenen ook dames het stijl- en afstand-roeien. De kampioenswedstrijden (over 2.000 m) worden in Nederland georganiseerd door de Ned. Roeibond (landelijke organisatie, aangesloten bij de Fédération Internat, des Soc. d’Aviron), waarnaast sinds 1883 een Ned. Studenten Roeibond bestaat (wedstrijd tot 1937 over 3.000 m, thans over 2.000 m).