Fransch dichter, philosoof. * 16 Maart 1839 te Parijs, ✝ 7 Sept. 1907 te Chatenay. De meest productieve, doch niet de zuiverste vertegenwoordiger van de → Parnassiens. S. was een voorzichtige, in zichzelf gekeerde „bourgeois” en zuiver rationalist, die uitmuntte als dichter van het diepe innerlijke leven. Psychologische ontleding treft in Les solitudes (1869) en Les vaines tendresses (1875).
Zijn philosophische dichtstukken La Justice (1878) en Le Bonheur (1888) zijn droog didactisch en vermogen ons niet meer te ontroeren. Kortom, S. was een zeer ongelijk en zelden zuiver poëtisch talent. In 1901 Nobelprijs voor letterkunde.Verdere werken: o.a. philosopbische werken: Que sais-je? Examen de Conscience (1896); Psychologie du libre-arbitre (1907).
Uitg.: Oeuvres (8 dln. 1883-1909).
Lit.: Ed. Champion, Entretiens avec S. P. (1900); E. Zyromski, S. P. (1907); H. Morice, L’esthétique de S.
P. (1920); id., La Poésie de S. P. (1920); Edm. Estève, S. P. (1925); P. Flottes, S. P. et sa pensée. Willemyns.