Rechtsgeleerde. *1855 te Beaune, † 3 Maart 1912 te Parijs. Achtereenvolgens prof. aan de rechtsfaculteiten van Dijon en Parijs.
S. was een van de eersten om de aandacht van de Fransche rechtsgeleerden te vestigen op de bewerking van het nieuw Duitsch Burgerlijk Wetboek, vnl. met zijn „Essai d’une théorie générale de l’obligation d’apres le projet du code civil allemande” (1890, 21901). Eveneens is hij baanbreker geweest in het strafrecht met zijn theorie over de aanpassing der straf aan de psychologische geaardheid van den delinquent (L’individualisation de la peine, 1895); hij had grooten invloed op de wetgeving op de arbeidsongevallen (Les accidents de travail et la responsabilité civile, 1897), en zijn studiën over den rechtspersoon (De la personnalité juridique, histoire et théorie) zijn van overwegend belang.
Merkwaardig is ook zijn Traité de la déclaration de la volonté (1901). Rondou.