1° Onderwijsmethode en literatuurvorm der ➝ Hoogscholastiek, welke bestaat in de mondelinge discussie over losse vraagstukken van wijsbegeerte en godgeleerdheid bij plechtige gelegenheden, welke later op schrift werd uitgegeven.
2° (Muziek) Een eigenaardige compositietechniek in 16e en 17e eeuw, waarbij op humoristische wijze een zoo groot mogelijk aantal liederen werd gebruikt bij den aanhef van een meerstemmige compositie, zoowel vocaal als instrumentaal. Bekende instr. q. zijn de laatste van Bach’s „Goldbergvariaties”.
Lit.: Reiszmann, Das deutsche Lied (1861).
Piscaer.