Fr. romancier, novellist en tooneelschrijver van groote, litteraire waarde, maar uit zedelijk oogpunt streng af te wijzen. * 28 Sept. 1803 te Parijs, ✝ 23 Sept. 1870 te Cannes. Hij betreedt het litterair strijdperk op geruchtmakende manier met Le Théatre de Clara Gazul (1825), dat hij doet doorgaan als het werk van een beroemde Spaansche tooneelspeelster. In 1829 verschijnt een knappe historische roman, La Chronique du temps de Charles IX, die echter in de schaduw wordt gesteld door de daaropvolgende novellen, waaronder de reeds technisch volmaakte Matteo Falcone, l'Enlèvement de la Redoute (1829) en La Partie de trictrac, Le Vase Etrusque (1830), La Double Méprise (1833), Colomba (1840) en Carmen (1845).
In 1834 tot opzichter over de Historische Monumenten benoemd, begeeft hij zich hoofdzakelijk op archaeologisch en historisch gebied. In 1849 keert hij zich tot de Russische geschiedenis en letterkunde, die hij voor Frankrijk open stelt, door Poesjkin en Toergenew bekend te maken.Op tooneelgebied was hij de eerste in Frankrijk, die sinds Boileau de Klassieke drie-eenhedentheorie in de practijk opzegde.
Uitg.: Calmann Lévy (13 dln.); critische uitg. d. Pierre Trahard en E. Champion.
Lit.: M. Parturier, Autour de M. (1932) en de studies door P. Trahard.
Willemyns.