(< Gr. prosopon = aangezicht; poiein = maken), een stijlfiguur, die met groote stoutheid van verbeelding afwezige personen of zelfs (met behulp der → personificatie) als personen voorgestelde zaken handelend en sprekend laat optreden: steden, volkeren, hemelingen, tegenstanders, getuigen uit de geschiedenis, enz. Alleen diepe emotie rechtvaardigt het gebruik ervan in een redevoering.
Worden zoo twee personen met elkaar in gesprek voorgesteld, dan noemt men het dialogismus. Voorb. van p.: de aanhef van Vondels Zeeleeu op den Theems: Ik, de koning van de Britten. ... v. d.
Eerenbeemt