(biologie). Voor het nauwkeurig onderzoek van de variabiliteit van een biologisch object volstaat het niet, bij middel van de gegevens frequenties, graphisch de → frequentiekromme te construeeren; het komt er op aan het gemiddelde, M, te zoeken, en, aan de hand van de aan deze curve ontleende formules, te berekenen welke fout aan dit gemiddelde of aan elk der varianten kleeft.
Het ideale gemiddelde wordt des te dichter benaderd, naarmate het studiemateriaal uitgebreider is. De waarde, die gehecht mag worden aan deze kansberekening, is slechts betrekkelijk.
In de practijk van het proefveldwezen en voor gewone laboratoriumontledingen worden de formules der p. echter algemeen aangewend.Lit.: W. Zöller, Formeln und Tabellen zur Errechnung des mittleren Fehlers (1925) ; W. Johannsen, Elemente der exakten Erblichkoitslehre (a1926); E. Möller en E. Feichtinger, Der Feldversuch in der Praxis (1929); R. A.
Fisher, Statistical Methods door Research Workers (41932). Dumon