In het algemeen een mondelinge voordracht van godsdienstigen inhoud, bij de Prot. hoofdbestanddeel der godsdienstoefeningen, bij de Kath. machtig middel ter verspreiding en instandhouding van geloof en goede zeden, is in de Kath. welsprekendheid een redevoering over een leerstellig of zedenkundig onderwerp met argumenten, vooral aan de gewijde bronnen der Schriftuur en Traditie ontleend, en met het doel: leering en opwekking ten goede. Voor de samenstelling van een p., → zie Redevoering.
Soorten: leerrede, homilie, instructie, panegyriek, missiepreek, lijdensmeditatie, conferentie, enz. Beroemde predikers: de profeten van het Oude Verbond, Christus en de Apostelen, vele Kerkvaders (Augustinus, Ambrosius, Joannes Chrysostomus), Kerkleeraren (Bernardus van Clairvaux, Alfonsus de Liguori) e.a., zooals Bernardinus van Siëna, Leonardus a Porto Maurizio, Vincentius Ferrerius, Segneri, Bossuet, Fénelon, Massillon, Bourdaloue, Savonarola, Abraham a Santa Clara, in Nederland Brugman, p.
Bernard Hafkenscheid, Borr. de Greeve. Velen hebben bundels preeken uitgegeven.Lit. : Fl. ab Harlemo, Missionarius practicus seu Eloquentia sacra (1912) ; A. D. Sertillanges, L’Orateur chrétien (1930).
v. d. Eerenbeemt.