(Lat. praeterire = voorbijgaan), een stijlfiguur, aanwezig, als men beweert iets te verzwijgen, terwijl men het intusschen zoo sterk mogelijken nadruk geeft. Bijv.
Flechier in zijn lijkrede op Turenne: N’attendez pas messieurs, que j’ouvre ici une scène tragique, que je représente ce grand homme étendu sur ses propres trophées, que je découvre ce corps pâle et sanglant, auprès duquel fume encore la foudre qui l’a frappé.