(Gr. ➝ stoa), zuilenhal, die men in de Oudheid rond tempels en huizen, doch ook alleenstaande aantrof. De p. had gewoonlijk een muurafscheiding tusschen de twee deelen, zoodat men er zich tegen zon en wind beschutten kon.
Ook aan marktplaatsen, in gymnasia en palaestra’s, aan de Dipylon-straat te Athene en soms aan de havens waren er dgl. hallen gebouwd. Het bouwen ervan kwam te Rome sedert de 2e eeuw v.
Chr. algemeen in zwang, en van nuttigheidswerd de p. pronkgebouw.