(poudre de sympathie), een volksgeneesmiddel. Ten onrechte meent men vaak, dat de samenstelling ervan slechts bij familiegeheim wordt overgeleverd (hoofdbestanddeel is poeder van kopervitriool). Een linnen lapje, met bloed of etter uit een wond bevochtigd, en met p. bestrooid, wordt op lichaamswarmte gehouden (kan ook door een ander gebeuren: „bij iemand in de pint gaan”) en de pijn bij den gewonde zou terstond verdwijnen. Bij verhooging of verlaging der temperatuur zou hij ondraaglijke pijn lijden.
Op dit princiep berust het bijgeloof en het middel om iemand pijn te kunnen aandoen, over wiens bloed of excrementen men beschikt (dief, moordenaar, enz.).Vroeger was het gebruik der p. ook in Engeland (het land van herkomst?), Frankrijk en Duitschland bekend; thans schijnt ze vnl. nog op het platteland van Brabant voor te komen. De p. is van geen geneeskundige waarde. Meer dan een bij- of wangeloof is ze een survival van de vroegere officieele geneesmethode en te vinden in de officieele geneesk. boeken van eenige eeuwen terug. Het eerst schijnt ze beschreven in Nathanael Higmore’s History of Generation (1651). Uitvoerig handelt er over Theatrum Sympathicum van den avontuurlijken veelweter ridder Kenelm Digby (1658), dat ook vertaald te Haarlem verscheen (1661). Ook de merkwaardige Kircher S.J. heeft het er over.
Lit.: een kort artikeltje, doch met veel gegevens ter verder onderzoek, heeft Van Miert in tschr. Studiën (LXXVII 1912).