(philol.) is de nieuwe naam voor één taalklank, beschouwd in zijn verhouding tot het heele ideologische klanksysteem van een bepaalde taal. Het ph. is dus het abstracte idee van één bepaalden klank in één bepaalde taal. Op het Nederlandsch werd deze term het eerst toegepast in het spellingdebat van 1930-1931.
Lit.: J. v. Ginneken, Grondbeginselen v. d. schrijfwijze der Ned. Taal (1931, hfst. I). Jac v. Ginneken.