(Gr., = maagden verblijf), speciale benaming van den tempel van Athena Parthenos op den → Acropolis van het oude Athene; 448-438 door Ictinus en Callicrates in Dorischen stijl gebouwd i.p.v. den in 480 door de Perzen verwoesten tempel; in de cella bevond zich het chryselephantine beeld van Athene, vervaardigd door Phidias; achter de cella lag een rechthoekige ruimte met vier Corinthische zuilen. Op het fries, dat zich langs den buitenkant van den cellamuur bevond, was in reliëf de Panathenaeën-processie afgebeeld. Metopenreliëfs en beeldengroepen in de gevelvelden behooren tot de beste beeldhouwwerken van dien tijd, grootendeels in het begin van de 19e eeuw' door lord Th. Elgin naar Londen vervoerd.
In Christelijke tijden werd het P. gebruikt als Christelijke kerk, iater Turksche moskee, in 1687 bij het beleg door Venetianen grootendeels verwoest, sinds 1929 gedeeltelijk hersteld.
W. Vermeulen.