(eigenlijk: P. Caliari genaamd), schilder. * 1528 te Verona, ✝ 19 April 1588 te Venetië. Alhier vnl. gevormd onder invloed van Titiaan en Tintoretto, werkte ook in Verona en Mantua. Met Titiaan en Tintoretto is hij de vertegenwoordiger der rijpe Renaissance te Venetië.
Vooral als frescoschilder heeft hij zijn roem gevestigd; hierin ontplooide hij zijn groote krachten in alle opzichten. Monumentaal en vorstelijk van opbouw met een ongeëvenaard ruimtegevoel, pralend van kleurenweelde zijn de omvangrijke wandtafereelen, die hij in kerken en paleizen schiep. Een sterk wereldsche trek, een sfeer van feestelijkheid is hun eigen. Psychologisch gaat zijn werk niet zeer diep, het heeft vóór alles een allure van vorstelijke breedheid met een virtuoos beheerschen van vorm en diepte, zoodat zijn schilderingen op de eerste plaats een machtige decoratieve werking hebben.
Zijn hoofdwerken bevinden zich in de S. Sebastiano en in het Dogenpaleis te Venetië en in de Villa Barbaro in Masèr bij Treviso. Hij heeft ook portretten geschilderd, die door voornaamheid uitblinken.
Met hem eindigt de bloei der Venetiaansche school; zijn leerlingen (o.a.
Jac. Palma il Giov.) imiteerden hem slechts. Schretlen.Lit.: F. Meissner, V. (1897); D. v. Hadeln, V. u. Zelotti (in: Jahrb. d. preuss. Kunsts. 1914); Fiocco, P. V. (1928); Venturi (in Storia dell’ Arte ital., 1929).