(Belg. recht). De o. behoort tot de onrechtstreeksche belastingen. Elke overdracht onder de levenden, onder bezwarenden titel, van roerende goederen is onderworpen aan een o. van 2,5 %, als de levering in België geschiedt. In het leven geroepen door de wet van 28 Aug. 1921, heeft de o. in den loop van haar bestaan menigvuldige wijzigingen ondergaan, waarvan sommige op essentieele punten zelf van de oorspr. opvatting afwijken.
Aldus werd in 1926 voor bepaalde producten de forfaitaire o. ingevoerd, waarbij voor deze producten afgezien werd van het beginsel der inning bij iedere overdracht. Voor deze producten wordt de taks volgens een verhoogd tarief (doorgaans 5 %) eenmaal geïnd, hetzij bij de voortbrengst of bij den invoer, hetzij bij het verbruik. Dit laatste is nl. het geval voor de taks op de slachtdieren (→ Geslachtaccijns).Talrijke vrijstellingen en uitzonderingen zijn voorzien (producten van eerste noodzakelijkheid ; overdrachten aan openbare besturen en instellingen; leveringen, die rechtstreeks gedaan worden aan de particulieren voor hun persoonlijk gebruik). Daar waar geen o. eischbaar is, moet normaal de → factuurtaks gekweten worden, met uitzondering nochtans voor de leveringen aan de openbare besturen en instellingen en aan particulieren. Rondou.
Lit.: E. Genin, De l’impôt sur la circulation juridique des Biens (Brussel 1927) ; R. Symoens, La Taxe de Transmission et les impôts connexes (tot heden 2 dln. 1932-’34) ; Wetboek der met het zegel gelijkgestelde taksen (coördinatie v. h. Min. v. Financiën, ed. 1935).