Osculatievlak

betekenis & definitie

(meetk.), een vlak, dat een ruimtekromme in een punt P in drie samenvallende punten snijdt. Door de raaklijn in P kan men een vlak aanbrengen, dat de kromme in een naburig punt Q snijdt; laat men dit vlak om de raaklijn draaien tot Q met P samenvalt, dan heeft men het o. in P verkregen.