(Fr.). De physiocraton, volgelingen van Quesnay, huldigden eensociaal-economisch systeem, waarin „l’ordre naturel”, de natuurlijke orde, werd onderscheiden van „l’ordre positif”, de positieve orde. Onder de natuurlijke orde verstonden zij de samenvatting van de eeuwige, onver ander lijke beginselen, welke door de natuur voor het sociaal-economisch leven zijn gegeven; terwijl de wijze, waarop deze beginselen in een bepaald land en in een bepaalden tijd zijn doorgevoerd, door hen de positieve orde werd genoemd. Nu was de grondstelling der physiocraten, dat het de toeleg moest zijn van de positieve orde om de natuurlijke orde zooveel mogelijk tot werkelijkheid te maken.
Tot de natuurlijke orde behoorden vooral deze punten: recht op het levensonderhoud en volledige vrijheid voor ieder individu, de landbouwstaat en een bepaalde ordening der klassen. Zie nog → Physiocratisme.Koenraadt.