[Lat. exsecratio, tegenstelling van ➝ consecratio (2°)] is het tenietgaan van het door consecratie of benedictie verkregen gewijde karakter van een zaak of plaats. Kerken worden ontwijd wanneer zij geheel of grootendeels vernield worden, wanneer zij krachtens besluit van den ordinaris van de plaats als kerk worden opgeheven en voor profaan gebruik beschikbaar gesteld (C.I.C. can. 1170). Hetzelfde geldt voor openbare kapellen (can. 1191, § 1). Vaste altaren worden ontwijd ten gevolge van scheiding der altaar-tafel (mensa) van den onderbouw; vaste zoowel als draagbare ten gevolge van een breuk in de altaar-tafel over een aanzienlijke oppervlakte of op een gezalfde plaats, ten gevolge van onwettige verwijdering der relikwieën of vernieling van het relikwieën-graf (can. 1200, § 1 en 2).
Kelken en de overige voor den eeredienst bestemde gewijde voorwerpen: ten gevolge van zoodanige beschadigingen en veranderingen, dat gebruik overeenkomstig hun bestemming niet langer mogelijk is; gebruik voor ongepaste doeleinden; aanbieding ten verkoop in het openbaar (can. 1305, § 1). Schweigman.