(Lat.: discretio spirituum). Bij de beoefening van ascese en mystiek zal de ziel onderworpen zijn aan vsch. bewegingen (gedachten, gevoelens, ingevingen, twijfels enz.), waarvan het niet altijd gemakkelijk is te onderkennen, of zij komen van den „goeden geest” (God, engel) en dus te aanvaarden en te volgen zijn, dan wel van den „kwaden geest” (bedorven natuur, duivel) en dus verworpen moeten worden. Te meer waar de mensch onder den schijn van het goede dikwijls uiteindelijk tot het kwade gebracht wordt. Het inzicht in de herkomst dier bewegingen noemt men o. d. g., een noodzakelijke eigenschap voor den zieleleider.
St. Ignatius gaf er in zijn → Geestelijke Oefeningen beknopte en wijze regels voor aan, die evenwel alleen in den vorm, niet in de zaak, verschillen van de leer hieromtrent van andere groote zieleleiders als St. Franciscus van Sales, de H. Teresia e.a.